bhakti
 
Encyklopedia PWN
bhakti
[sanskr. bhakti ‘udział’, ‘przywiązanie’, ‘miłość’, ‘pobożność’, od sanskr. pierwiastka bhaj ‘dzielić’, ‘uczestniczyć’, ‘miłować’],
w hinduizmie forma religijności wyrażająca się w rel. postawie człowieka — całkowitym emocjonalnym i intelektualnym oddaniu Bogu.
bhakti kładzie gł. akcent na aktywne uczestniczenie w istocie Boga, stałą świadomość i umiłowanie Boga, dzięki czemu wierny (bhakta) otrzymuje Jego łaskę (prasada); w sferze intelektu wiąże się to z przekonaniem, że Bóg jest najwyższym dobrem i szczęściem, w jakim człowiek może uczestniczyć na ziemi i po śmierci; jednocześnie bhakti uważa się za pewien rodzaj wiedzy (dźńana) o charakterze gnozy (bhakti intelektualne); bhakti jest jedną z 4 dróg zbawienia (moksza), najdoskonalszą i najbardziej skuteczną; w powszechnej praktyce rel. przeważa jednak traktowanie bhakti jako celu samego w sobie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia