alwarowie
 
Encyklopedia PWN
alwarowie
[tamilskie ālvār ‘pogrążony w głębokiej medytacji nad przymiotami Boga’],
nazwa 12 tamilskich poetów mistyków okresu bhakti (ok. 600–900);
przez wyznawców wisznuizmu są uznawani za świętych; a. wędrowali pomiędzy świątyniami, śpiewając tworzone przez siebie hymny na cześć boga Wisznu; utwory a. stanowią kanon wisznuizmu tamilskiego; do grupy tej są zaliczani poeci Pojhaj, Pudattu, Pej (koniec VI w.), Tirumalisaj, Nammalwar (VII w.), Tirumangaj, Perijalwar, Kulaseharan (VIII w.), poetka Andal oraz poeci Tiruppan, Tondaradippodi, Madurakawi (IX w.); jedynym źródłem wiedzy o ich życiu i działalności są ich własne utwory, na pocz. X w. zebrane i ułożone przez Nadamuniego w 4 księgi kanonu Nalajippirabandam [‘cztery tysiące strof’].
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia