Rama,
bohater indyjskiego eposu Ramajana;
Rama
Encyklopedia PWN
idealny rycerz i władca — opoka poddanych, zdolny zaprowadzić i utrzymać ład w państwie, a także bronić go przed zagrażającymi z zewnątrz siłami chaosu i zła; jako uosobienie cnót i doskonałości zyskał przydomek puruszottama [‘najdoskonalszy z ludzi’]; jego panowanie stało się synonimem rządów sprawiedliwych — elementem etosu społeczeństwa hinduskiego; postać Ramy została ubóstwiona; pierwotnie jako 7. wcielenie (awatara) boga Wisznu, następnie został z nim utożsamiony, ok. XI–XII w. uznano go za Boga Najwyższego; liczne ramaickie centra pielgrzymkowe, przede wszystkim, Ajodhja i Śitraku; poza gł., hinduskiego, nurtem tradycji Rama inspirował także buddystów i dźinistów; dzieje Ramy stanowią tworzywo wielu literatur indyjskich.
