Dźajasi Malik Muhammad
 
Encyklopedia PWN
Dźajasi Malik Muhammad, ur. 1475(?), zm. 1542,
poeta indyjski, tworzący w języku hindi (dialekt awadhi);
najwybitniejszy twórca miłosnej poezji sufickiej (premakhjan kawja, sufizm), tradycyjnie związanej z nurtem bhakti typu nirguna; jego najbardziej znanym dziełem jest alegoryczny poemat Padmawati (1540 lub 1541); opisane w nim dzieje miłości księżniczki Padmawati do ks. Ratansena można interpretować zgodnie z doktryną suficką, zrównując miłość w wymiarze ludzkim z mistyczną miłością w wymiarze boskim; przypisuje mu się ponadto autorstwo m.in. utworów: Akharwat [‘abecadło’] (1505 lub 1506) — akrostych, w którym za pomocą słów-kluczy jest opisane stworzenie człowieka, będącego odwzorowaniem Wszechświata, i jego wędrówka do Boga, Akhiri kalam [‘ostatnie słowo’] (1529 lub 1530) — opisanie końca świata i Sądu Ostatecznego, Kanhawat (1540 lub 1541) — poemat opisujący dzieje Kryszny z zastosowaniem typowych dla islamu wyobrażeń mistycznej miłości i nabożnego oddania.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia