Perijapuranam
tamilski wierszowany utwór hagiograficzny, autorstwa Sekkilara (ok. XII w.);
[tamilskie periyapurāṇam ‘wielka purana’],
właśc. Tiruttondarpuranam, Purana o świętych,
Perijapuranam
Encyklopedia PWN
wg tradycji skomponował on P., aby odwieść swego patrona, władcę Kulottungę z dyn. Ćolów, od zainteresowania dźinizmem; utwór datowany na ok. 1135, zawiera żywoty 63 świętych śiwaickich (najanmarowie), stanowiące ilustrację głębokiej więzi łączącej żarliwych wyznawców Śiwy ze swym Bogiem (bhakti); dzieło wchodzi w skład kanonu śiwaickiego Tirumuraj, a Sekkilar jest zaliczany do grona najanmarów; utwór liczy 4253–4289 zwrotek ułożonych w 13 ksiąg; P. została oparta na legendach, przekazach ustnych oraz informacjach zawartych w hymnach i poematach najanmarów; dzieło ma wymiar epicki, jednocześnie jest źródłem informacji hist.; jest też swego rodzaju komentarzem do hymnów śiwaickich okresu bhakti.
