zachowanie się zwierząt

zachowanie się zwierząt, behawior,

zool. jedno z podstawowych pojęć w naukach behawioralnych, np. etologia, psychologia zwierząt, ekologia behawioralna i socjobiologia, behawioryzm, a także ważne pojęcie w psychologii;

jest to skoordynowany zespół stosunkowo krótkotrwałych (w odróżnieniu od zmian fizjologicznych) uzewnętrzniających się reakcji organizmu, które mogą być percypowane przez inne osobniki zwierzęce lub człowieka; izolowane działania tego rodzaju nazywa się reakcjami behawioralnymi; reakcjami mogą być: mimika, poza, ruch, dźwięki (które mogą współdziałać w porozumiewaniu się zwierząt, np. w pozach i popisach zwierząt), zmiana barwy, zmiana własnego pola elektrycznego (np. u ryb elektrycznych), usuwanie kału, moczu, wydzielanie substancji chemicznych (np. cieczy, wosku, nici przędnych), bioluminescencja itp. Elementarne rodzaje zachowania zwierząt mają charakter stosunkowo prostych, dziedzicznych reakcji odruchowych: odruchy obronne, kinezy, taksje, tropizmy; złożone wzorce zachowania się zwierząt są zwykle oparte na instynkcie, modyfikowane uczeniem się zwierząt, a nawet inteligencją, i zależne od popędu. Opis typowego dla gatunku zachowania się zwierząt, dokonywany często przy użyciu technik filmowych oraz zapisywania dźwięku, nazywa się etogramem.