przestrzenno-czasowy system

przestrzenno-czasowy system,

biol. zgodny z wymaganiami gatunkowymi, właściwy dla danego osobnika układ punktów w środowisku, w których w odpowiednim czasie, określonym rytmami, potrzebami biol. i okolicznościami zewn. (np. ingerencją intruza), spełnia on swe określone czynności życiowe (jak sen, odpoczynek, pobieranie pokarmu, wody, soli miner., wydalanie moczu, defekację, pielęgnację ciała czy ucieczkę przed wrogiem);

u zwierząt filopatrycznych (broniących przed innymi osobnikami swego gat. własnego terytorium) do systemu przestrzenno-czasowego należy strefa mieszkalna wraz ze stałymi drogami i schronieniami, a także trasy wędrówek.