• abazja
    [gr.],
    utrata zdolności chodzenia, zwykle na skutek schorzeń systemu nerwowego;
  • Abderhalden Emil, ur. 9 III 1877, Oberuzwil (kanton Sankt Gallen), zm. 5 VIII 1950, Zurych,
    szwajcarski biochemik i fizjolog;
  • abdukcja
    [łac.],
    ruch kończyny polegający na odchyleniu jej od osi ciała, odwodzenie.
  • Abel
    [eıbl]
    John Jacob, ur. 19 V 1857, Cleveland (stan Ohio), zm. 26 V 1938, Baltimore (stan Maryland),
    amerykański farmakolog i chemik fizjologiczny;
  • aberdeen angus
    [äbərdị:n ạ̈ŋgəs],
    angus,
    mięsna rasa bezrogiego bydła;
  • duże zmiany materiału genetycznego, pociągające za sobą zmiany w liczbie lub wyglądzie chromosomów, wykrywalne w badaniach cytogenetycznych (cytogenetyka);
  • aberrantne zachowanie się zwierząt, anomalie behawioralne zwierząt,
    biol. odchylenia od normy w zachowaniu się zwierząt;
  • abiogeneza
    [gr.],
    biol. → samorództwo.
  • strefa pozbawiona życia ze względu na panujące tu nieodpowiednie dla jego rozwoju warunki, np.: termiczne, promieniowania, gęstości, ciśnienia, zróżnicowania materii na pierwiastki oraz występowania źródeł energii i surowców stanowiących podstawę procesów życiowych;
  • fizykochemiczne elementy środowiska nieożywionego działające na organizmy żywe;
  • abisal
    [gr. ábyssos ‘przepaść’, ‘otchłań’],
    abysal,
    hydrol. strefa głębinowa (otchłanna) oceanów, mórz i głębokich jezior;
  • abisobionty
    [gr.],
    abisofile,
    zwierzęta żyjące w strefie abisalu, występujące na ogół w niewielkim zagęszczeniu;
  • abisofile
    [gr.]
    → abisobionty.
  • rozległa wyżyna we wschodniej Afryce, w Etiopii i Erytrei, oddzielona od Wyż. Somalijskiej Rowem Abisyńskim.
  • rasa krótkowłosych kotów wywodząca się z Abisynii (ob. Etiopia);
  • med. postępowanie leczn. mające na celu unieczynnienie ogniska zaburzeń rytmu serca lub nieprawidłowej wewnątrzsercowej drogi przewodzenia impulsów;
  • ablaktacja
    [łac. ablactatio ‘odłączenie od piersi’],
    sposób szczepienia drzew owocowych, roślin zielnych, winorośli i in. pnączy polegający na połączeniu 2 dobrze ukorzenionych, rosnących obok siebie, roślin: podkładki i szlachetnej rośliny macierzystej;
  • ablegier
    [niem.],
    sadzonka wegetatywna, tworzona przez przysypanie bocznego pędu ziemią i odcięcie go po ukorzenieniu się.
  • abondance
    [abądạ̃:s],
    fr. rasa bydła mleczno-mięsnego; wyhodowana w górnej Sabaudii i fr. Alpach;
  • aborcja
    [łac.],
    med. → ciąży przerywanie.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia