obyczaje zwierząt

obyczaje zwierząt,

zool. genetycznie uwarunkowane, popędowe sposoby zachowania się osobników danego gat. w określonych sytuacjach życiowych;

są ważnym ogniwem kręgu funkcji i jako takie stanowią podstawowy przedmiot badań etologii; obyczaje zwierząt wraz z elementarnymi rodzajami zachowania (kinezy, tropizmy, taksje, optokinetyczne reakcje) służą 2 podstawowym celom organizmów żywych: zachowaniu zdrowia osobnika i rozmnażaniu; zdrowie zapewniają działania samozachowawcze, czyli homeostatyczne zachowania, związane m.in.: z właściwym dla gat. środowiskiem, ze sposobem odżywiania i zwyczajami pokarmowymi, związkami z innymi organizmami (drapieżnictwo, pasożytnictwo, komensalizm, symbioza), z terytorium lub tylko z mieszkalną strefą, także z cyklami życiowymi (np. dobowymi, sezonowymi) i zachowaniami pielęgnacji ciała, wreszcie działania zapewniające ochronę i obronę (ochrona bierna i czynna zwierząt, mimikra, dystanse biologiczne, walki zwierząt). Obyczaje zwierząt służące przedłużaniu gat. to: wędrówki zwierząt, obejście terytorium i jego obrona, walki godowe, zaloty (pozy i popisy zwierząt), zwyczaje budowlane (gniazda, altanki i ogródki zwierząt), następnie zachowania związane z samą kopulacją i porodem i wreszcie z opieką nad potomstwem u zwierząt; wiele z tych obyczajów łączy się ze społecznym życiem zwierząt, np. ze zwierzęcymi grupami rodzinnymi, z porozumiewaniem się zwierząt, współdziałaniem u zwierząt. Obyczaje zwierząt, w przeciwieństwie do indywidualnych zachowań, są stałymi atrybutami osobników danego gat. i osobników danej płci.