walki zwierząt

walki zwierząt,

biol. zachowania będące przejawami agonistycznego zachowania zwierząt, gdy u obu partnerów dochodzi do agresji, tzn. gdy popęd wściekłości dominuje nad strachem.

W.z. mogą zachodzić między osobnikami różnych gat., np. gdy po przekroczeniu przez intruza dystansu kryt. drugie zwierzę nie może uciec i atakuje, nawet wówczas, gdy intruz jest drapieżnikiem (bóbr broniący się przed wilkiem); w.z. są zazwyczaj wewnątrzgatunkowe, w większości są to walki rytualne, zachodzące w czasie wywalczania pozycji w grupie społ. lub rodzinnej, przy kontaktach terytorialnych bądź też w czasie toków i walk godowych. W.z. charakteryzują się ograniczeniem zagrożenia uszkodzenia ciała, np. kopytne walczą frontalnie — rogami bądź porożem, a nie kopytami, węże nie używają jadu, tylko się przepychają; osobnik przegrany może się poddać, przyjmując pozę uległości; walki krwawe, oprócz wspomnianych międzygatunkowych, wyjątkowo występują też między osobnikami tego samego gat., np. między osobnikami należącymi do różnych grup społ. (walki między osami lub pszczołami z różnych rojów próbującymi wejść do cudzego gniazda) lub też podczas tzw. zachowania eliminacyjnego, gdy grupa (np. ptaki gromadzące się przed odlotem) usuwa osobnika aberrantnego (kalekiego lub inaczej ubarwionego).