autotomia
biol. odruch odrzucania części ciała przez zwierzęta;
[gr. autós ‘sam’, tomḗ ‘cięcie’],
autotomia
Encyklopedia PWN
autotomia jest najczęściej reakcją obronną; odrzucona część na ogół się regeneruje, nie osiąga jednak pierwotnych rozmiarów; osobnik zazwyczaj traci możliwość ponownej autotomii; zwierzęta mające zdolność autotomii wykazują morfologiczne przystosowanie do tego procesu, np. w ogonie jaszczurek występują silne pierścienie mięśniowe, których zaciśnięcie powoduje odrzucenie ogona z jednoczesnym zamknięciem naczyń krwionośnych.
