hibernacja
 
Encyklopedia PWN
hibernacja
[łac. hiberno ‘zimuję’],
stan fizjologiczny umożliwiający zwierzęciu przetrwanie okresu zimy przez ograniczenie zapotrzebowania na energię zawartą w pokarmach;
zewnętrznym przejawem hibernacji jest odrętwienie, któremu towarzyszy znaczne obniżenie przemiany materii i temperatury wewnętrznej, podtrzymywane są jedynie podstawowe czynności życiowe organizmu; hibernacja występuje z reguły u zwierząt zmiennocieplnych i u małych endotermicznych ssaków, które ze względu na wysoką przemianę materii potrzebują dużo pokarmu, niedostępnego zimą, m.in. u gryzoni, owadożernych, nietoperzy, torbaczy i stekowców, a z naczelnych — u lemurów; wśród ptaków hibernację obserwuje się u jerzyków, kolibrów i u niektórych gatunków afrykańskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia