transformacja systemowa
 
Encyklopedia PWN
transformacja systemowa,
ekon. proces przechodzenia od ustroju tzw. realnego socjalizmu, opartego na autorytarnej władzy partii komunistycznych oraz centralnym zarządzaniu gospodarką, do ustroju demokratycznego, połączonego z kapitalistyczną gospodarką wolnorynkową, czyli tworzenia na nowo systemu gospodarki kapitalistycznej w warunkach odziedziczonych po gospodarce scentralizowanej.
Proces ten w Polsce i innych krajach europejskich, które wchodziły w skład bloku sowieckiego, rozpoczął się 1990 wraz z upadkiem komunistycznego reżimu. Po rozwiązaniu ZSRR na drogę transformacji systemowej weszły również europejskie i azjatyckie kraje wchodzące wcześniej w jego skład. W Polsce i na Węgrzech w wyniku reform realizowanych 1981–89 system scentralizowany został już wcześniej zmieniony przez wprowadzenie elementów gospodarki rynkowej, jednak rozpoczęcie pełnej transformacji systemowej stało się możliwe dopiero po odsunięciu od władzy partii komunistycznych — najwcześniej nastąpiło to w Polsce, dzięki politycznej ofensywie ruchu „Solidarność”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia