jakość życia
 
Encyklopedia PWN
jakość życia,
polityka społ. stopień zaspokojenia potrzeb materialnych i niematerialnych — spełniania standardów lub realizacji wartości: biologicznych, psychologicznych, duchowych, społecznych i politycznych, kulturalnych, ekonomicznych i ekologicznych jednostek, rodzin i zbiorowości; pojęcie stosowane w polityce społecznej, psychologii, medycynie, ekonomii i socjologii;
badania nad jakością życia rozwijają się od lat 70. XX w., choć niektóre aspekty jakości życia (nie używano tego określenia) były badane już w XIX w.; w Polsce tą problematyką zajmował się m.in. Instytut Gospodarstwa Społecznego; badania nad jakością życia dotyczą m.in.: stopy życiowej i kosztów życia, zdrowia, długowieczności, stosunków i więzi społecznych (np. poziomu kooperacji i integracji społecznej, nasilenia konfliktów jednostkowych i zbiorowych), patologii społecznych; jakość życia określają obiektywne wskaźniki ilościowe i jakościowe, rzeczowe i wartościowe (np.: przeciętne trwanie życia, współczynnik umieralności, ilość spożywanych kalorii, wysokość dochodów, zakres i głębokość ubóstwa, stopa bezrobocia, warunki mieszkaniowe, poziom zanieczyszczenia środowiska naturalnego, zakres wolności politycznej, poziom skolaryzacji, dostęp do dóbr kultury) oraz subiektywne (np. stopień zadowolenia z warunków życiowych, poczucie szczęścia, sens życia, poziom stresu, poczucie zaspokojenia potrzeb i aspiracji).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia