ekorozwój
 
Encyklopedia PWN
ekorozwój,
ekon. proces długotrwałego, permanentnego i samopodtrzymującego się wzrostu gospodarczego, dokonującego się z uwzględnieniem ochrony środowiska, powodowany dbałością o sprawiedliwość międzygeneracyjną.
Kategoria sprawiedliwości międzygeneracyjnej oznacza: zachowanie dla przyszłych pokoleń odpowiedniej jakości środowiska, w tym jego zasobów i użytków pozaekonomicznych; zachowanie dla potrzeb przyszłego wzrostu gospodarczego podstawowych surowców, zwłaszcza nośników energii; respektowanie wymagań ochrony środowiska w każdej dziedzinie działalności społeczno-ekonomicznej.
Ekorozwój wiąże się z teorią trwałego rozwoju, powstałą w latach 80. XX w. Sposób pojmowania trwałego i zrównoważonego rozwoju oznacza integrację społeczną, ekonomiczną, ekologiczną, demograficzną i przestrzennego wymiaru współczesnego wzrostu gospodarczego. Aspekty ekologiczne są traktowane jako nadrzędne, gdyż zapewniają długookresowe pozytywne oddziaływanie czynników społecznych, ekonomicznych i innych na wzrost dobrobytu społecznego. Ekorozwój musi być postrzegany zarówno w aspekcie globalnym, państwowym, samorządowym, jak i jednostkowym. Zasady globalnej polityki ekorozwoju zostały sformułowane 1993 w Deklaracji w sprawie Środowiska i Rozwoju oraz w Agendzie 21 na Konferencji Narodów Zjednoczonych w Rio de Janeiro.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia