mikoryza

mikoryza

[gr. mýkēs ‘grzyb’, rhíza ‘korzeń’],

bot. zjawisko symbiotycznego (symbioza), niepasożytniczego, a rzadziej słabo pasożytniczego współżycia grzybów z korzeniami roślin wyższych; występuje powszechnie, obejmując ok. 85% gatunków roślin wyższych na całym świecie;

z symbiozy tej oba organizmy czerpią korzyści (wzajemna wymiana substancji odżywczych); tradycyjnie rozróżnia się: mikoryzę ektotroficzną (zewnętrzną) — strzępki grzyba oplatają korzonki roślin tworząc opilśń, endotroficzną (wewnętrzną) — grzyb wnika do tkanek rośliny, ektendotroficzną (mieszaną) — grzyb jest w tkankach rośliny oraz tworzy opilśń; rozwój wielu gatunków roślin zależy od obecności odpowiedniego grzyba (np. sosna tworzy mikoryzę z maślakiem zwyczajnym, dęby, sosny, buki — z borowikiem szlachetnym); mikoryzę odkrył 1880 polski botanik F. Kamieński.