huby

huby, żagwie,

bot. potoczna nazwa funkcjonalnej grupy gatunków utworzonej na podstawie podobieństwa morfologicznego, konsystencji owocników i porażonego podłoża, nie mających wspólnego pochodzenia, nie stanowiących taksonu (jednostki) systematycznego;

huby są przeważnie grzybami nadrzewnymi, rzadko naziemnymi, owocniki mają zwykle twarde, często jakby zdrewniałe lub skórzaste z hymenoforem rurkowym, rurki zakończone porami (otworami); obecnie huby zalicza się do klasy podstawczaków i w jej ramach do 10 rzędów i 16 rodzin; większość hub należy do rzędu porzycowców (Poriales) i do rodziny wrośniakowatych (Coriolaceae). Występowanie hub jest zagrożone, aż 65% polskich gatunków znajduje się na Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych Zagrożonych w Polsce, a 4 gatunki są pod ścisłą ochroną: flagowiec olbrzymi (flagowiec), modrzewnik lekarski (Agaricum officinale), żagiew okółkowa (Polyporus umbellutus), żagwica listkowata (Grifola frondosa). W Polsce jest znanych ok. 240 gatunków hub, choć potencjalnie może ich występować ok. 300 gatunków, ponad 180 gatunków to saprobionty, rozkładające martwe drewno drzew; do hub chorobotwórczych drzew i krzewów należy ok. 50 gatunków pasożytniczych, najgroźniejsze to: korzeniowiec wieloletni (Heterobasidion annosum) atakujący korzenie, częsty w drzewostanach na gruntach porolnych, czyreń ogniowy (Phellinus igniarius) i sosnowy (Ph. pini), hubiak pospolity (Fomes fomentarius), porek brzozowy (Piptoporus betulinus), żółciak siarkowy (Laetiporus sulphureus); huby powodują bardzo duże straty materialne w leśnictwie i przemyśle drzewnym; naziemne huby (10 gatunków) tworzą mikoryzę z drzewami leśnymi.

Hubiak pospolity, Fomes fomentarius