neoplatonizm,
jeden z najbardziej wpływowych nurtów w późnej starożytności, będący specyficzną formą platonizmu, zainicjowaną przez Plotyna, a trwającą w swojej zasadniczej formie aż do końca VI w.; termin ten służy do określenia wielu niezwykle złożonych zjawisk;
- hipostaza
- emanacja
- arabska filozofia średniowieczna
- żydowska filozofia średniowieczna
- augustynizm
- gradualizm
- Akademia Platońska
- stoicyzm
- arystotelizm
- Isagoga
- magia
- teurgia
- absolut
- Albert Wielki
- albertyzm
- Aleksander z Hales
- aleksandryjska filozofia
- aleksandryjska szkoła egzegetyczna
- Ammonios Sakkas
- teologia apofatyczna
- arete
- Augustyn
- autarkia
- Bessarion
- Bonawentura
- Damaskios
- Dionizy Aleksandryjski
- Eckhart Johannes
- emanacjonizm
- Ficino Marsilio
- filozofia
- Gogacz Mieczysław
- Harnack Adolf
- henologia
- Hypatia z Aleksandrii
- Ibn Badżdża
- Ibn Gabirol
- Ibn Sina
- Jamblich
- Julian Apostata
- Klemens Aleksandryjski
- Makrobiusz
- Michał Anioł
- moc
- ontologia
- Orygenes
- patrystyka
- Platon
- Plotyn
- pneuma
- Porfiriusz z Tyru
- Proklos Ateńczyk
- Pseudo-Dionizy
- realizm pojęciowy
- reinkarnacja
- sceptycy
- scholastyka
- Simplikios
- Sokrates
- Synezjusz z Cyreny
- platonizm
- średniowiecze