emanacja
 
Encyklopedia PWN
emanacja
[łac. emanatio ‘wypływ’],
filoz. proces wyłaniania z siebie przez absolut części (hipostazy), która z kolei może wyłaniać następną;
przebiega w następujący sposób: absolut emanuje z siebie bezpośrednio tylko jeden byt (logos, nous), który z kolei wyłania z siebie duszę (świat psychiczny), a dusza — materię; porządek emanacji jest porządkiem hierarchicznym, a byty powstające w jego rezultacie (emanaty) tworzą szereg o zmniejszającej się doskonałości — od doskonałej jedności absolutu do niedoskonałej wielości świata zmysłowego (materialnego), który stanowi kres procesu emanacyjnego; emanacja jest konsekwencją przyjęcia monizmu i jest szczególną postacią panteizmu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia