Bonawentura

Bonawentura, właśc. Jan Fidenza, ur. ok. 1217, Civita k. Bagnoregio (Toskania), zm. 15 VII 1274, Lyon,

wł. teolog, filozof, mistyk, franciszkanin;

Jako autorytet doktrynalny zakonu franciszkanów zyskał miano doctor seraphicus [‘doktor anielski’]; Doktor Kościoła; 1482 kanonizowany; 1248–57 wykładowca uniw. w Paryżu; od 1273 kardynał; przedstawiciel augustynizmu, który próbował godzić z arystotelizmem; głosił kreacjonizm, egzemplaryzm oraz neoplatońską teorię światła; łączył sensualizm i teorię abstrakcji Arystotelesa z iluminizmem św. Augustyna; przypisując szczególną rolę poznaniu mistycznemu (mistycyzm), wskazywał na potrzebę podporządkowania nauk szczegółowych teologii; pozostawił dzieła teol., egzegetyczne, ascetyczno-mistyczne i kaznodziejskie; największy wpływ wywarła myśl mistyczna Bonawentury (m.in. na J. Gersona, przedstawicieli tzw. devotio moderna, św. Franciszka Salezego).

Angelico Fra, Św. Bonawentura, fragment fresku z Capella Niccolina, 1447–50 — Muzea Watykańskie, Rzym.

Zurbarán Francisco de, Pogrzeb św. Bonawentury, 1 po 1629 — Luwr, Paryż