metafizyka światła

metafizyka światła,

koncepcja metafizyczna, pochodzenia neoplatońskiego, obecna u św. Augustyna, głosząca, iż istotą rzeczywistości jest światło;

została odnowiona i rozwinięta przez R. Grosseteste, u którego służyła wyjaśnieniu natury bytów materialnych; głosił on, że światło jest najsubtelniejszą substancją cielesną, a także formą pierwotnie stworzonego przez Boga punktu materialnego, z którego, wraz z centrycznym rozpraszaniem się światła, momentalnie emanują wszystkie ciała fiz. (złożone z materii i formy); rozprzestrzenianie się światła wiąże się z jego rozrzedzaniem, aż do maks., ale ustalonych granic; dlatego Wszechświat jest przestrzennie skończony; także dla Bonawentury, u którego m.ś. łączy się oryginalnie z teorią racji zarodkowych, stworzone światło jest wspólną formą ciał, które ponadto zawierają w sobie formy elementów, ale — inaczej niż u Grossetesta — ma naturę duchową, niematerialną.