Mahabharata
 
Encyklopedia PWN
Mahabharata
[sanskr. mahābhārata ‘wielka (wojna) Bharatów’],
epos indyjski w 18 księgach, liczący ok. 100 tysięcy zwrotek (głównie ślok), ułożony w sanskrycie.
przypisywany legendarnemu wieszczowi Wjasie, w rzeczywistości dzieło wielu pokoleń; obecnie znana wersja powstawała prawdopodobnie od IV w. p.n.e. do IV w. n.e.; głównym wątkiem Mahabharaty jest walka o tron rodów Pandawów i Kaurawów; oprócz właściwego wątku do tekstu włączono wiele legend, podań, traktatów filozoficznych, religijnych, etycznych i prawnych oraz obszerne poematy: Bhagawadgitę, Sawitri, Opowieść o Nalu i Damajanti. Osobnym dodatkiem do Mahabharaty jest Hariwamśa (genealogia Hariego, czyli Wisznu), zawierająca mity i legendy zbliżone do puran. Mahabharata wywarła wielki wpływ na literaturę i w ogóle na kulturę (teatr, sztuki plastyczne) Indii, a także Indonezji; jest podstawą wielu przeróbek; przekład całości tylko na język angielski; polskie przekłady wielu fragmentów m.in. Nal i Damajanti (1906), Epos indyjski Mahabharata (1911).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia