smryti
 
Encyklopedia PWN
smryti
[sanskr. smti ‘pamiętane’],
staroindyjskie teksty rel., przekazane przez Tradycję, nie należące do wedyjskiego Objawienia (śruti);
podstawowy zrąb powstawał ok. IV w. p.n.e.–ok. X w. n.e.; s. obejmuje: wedangi, eposy (Mahabharata, Ramajana) i purany; wedangi [‘człon Wedy’] — najstarsze teksty (ok. IV–II w. p.n.e.) w formie krótkich aforyzmów (sutra), są ściśle związane z tradycją wedyjską; należą do nich dzieła analizujące zagadnienia związane z językiem (gramatyka, fonetyka, metryka, etymologia), astronomią oraz rytuałem (ofiary wedyjskiej — śrautasutry, domowym — gryhjasutry, dharmasutry wykładające zasady dharmy i ich kontynuacja — traktaty o dharmie, dharmaśastry, Manusmryti); do s. zalicza się również traktaty polit. (nitiśastry; Arthaśastra) oraz Kamasutrę.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia