plazmidy
 
Encyklopedia PWN
plazmidy
[gr.],
genet. autonomiczne, pozachromosomalne, najczęściej koliste cząsteczki DNA, zdolne do replikacji DNA;
szereg odrębnych plazmidów w różnych ilościach kopii występuje w rozmaitych szczepach i gatunkach bakterii (plazmidy bakteryjne), rzadziej w komórkach organizmów eukariotycznych (np. drożdży); na plazmidach bakteryjnych znajdują się geny, które warunkują wiele korzystnych dla bakterii cech, takich jak: geny determinujące tzw. płeć bakterii (plazmid zwany czynnikiem F), oporność na antybiotyki i sulfonamidy (tzw. czynniki R u bakterii Escherichia coli), zdolność do syntezy bakteriocyn, oraz enzymy zmieniające katabolizm bakterii, umożliwiające wykorzystywanie różnych substancji (np. ksylen, toluen) jako źródła węgla; od obecności genów zawartych w plazmidach mogą także zależeć: oporność bakterii na metale ciężkie, czy też ich chorobotwórczość; istnienie plazmidów z genami oporności na antybiotyki umożliwia bakteriom szybkie przenoszenie tej cechy między różnymi szczepami; w inżynierii genetycznej plazmidy są używane są jako wektory genetyczne do transformacji komórek oraz do klonowania DNA.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia