nukleoid, dawniej genofor,
genet. materiał genetyczny komórki bakteryjnej, zwany też chromosomem bakteryjnym;
nukleoid
Encyklopedia PWN
jest to swoisty dla Prokaryota dwuniciowy DNA w formie kolistej helisy, zanurzony w cytoplazmie i bezpośrednio stykający się z jej składnikami; jest nośnikiem genów bakterii, odpowiednikiem chromosomów eukariotycznych, w odróżnieniu od nich prawie cały nukleoid zawiera sekwencje kodujące, zorganizowane w funkcjonalne operony; nukleoid tworzy strukturę ściśle upakowaną, stabilizowaną przez część rdzeniową, która jest zbudowana z RNA i białek histonopodobnych; nukleoid jest długi — po rozwinięciu wielokrotnie przekracza długość komórki: najmniejszy u Mycoplasma — ok. 250 µm, u Escherichia coli — 1400 µm; zawiera od 700 000 do — u bakterii śluzowych — 9 500 000 par zasad; położenie nukleoidu w komórce nie jest stałe, jednak łączy się z błoną cytoplazmatyczną w co najmniej jednym punkcie zwanym mezosomem, uczestniczącym w jego replikacji i podziale; w komórkach występuje pojedynczo.
