miareczkowanie
 
Encyklopedia PWN
miareczkowanie,
chem. sposób postępowania w analizie miareczkowej polegający na dodawaniu (małymi porcjami) mianowanego roztworu (miano titrantu) do roztworu substancji oznaczanej.
M. prowadzi się do punktu końcowego; punkt końcowy miareczkowania powinien być jak najbliższy punktowi równoważnikowemu, w którym zachodzi całkowita reakcja między titrantem a oznaczanym składnikiem; w punkcie tym następuje nagły spadek stężenia substancji oznaczanej, co wykorzystuje się do wyznaczania końca m.; punkt końcowy można określać wizualnie, np. dodany wskaźnik chem. zmienia barwę; często wykorzystuje się pomiar właściwości fizykochemiczne, mierzy się m.in. zmiany absorpcji światła, potencjału elektr., natężenia prądu, przewodnictwa roztworu. Titrant dodaje się z biurety; znając jego objętość i stężenie można obliczyć ilość oznaczanego składnika w analizowanym roztworze. Odmiennym rodzajem m. jest m. kulometryczne (kulometria), w którym odczynnik miareczkujący jest generowany elektrochemicznie prądem o stałym natężeniu w ściśle mierzonym czasie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia