redoksometria
dział chemiczny analizy miareczkowej, w której jako odczynników miareczkujących (titrantów) używa się roztworów utleniaczy — oksydymetria, lub reduktorów — reduktometria;
[łac.-gr.],
redoksometria
Encyklopedia PWN
w oksydymetrii jako titranty stosuje się najczęściej roztwory soli ceru(IV) (cerometria), manganu(VII) (manganometria), chromu(VI) (chromianometria), jodu(V) (jodanometria) lub jodu(0) (jodometria). W reduktometrii są stosowane roztwory m.in. soli żelaza(II), tytanu(III). Często stosuje się oznaczenia pośrednie, np. dodając nadmiar reduktora i odmiareczkowując jego nadmiar utleniaczem. W redoksometrii punkt końcowy miareczkowania określa się na podstawie własnego zabarwienia odczynników (np. związków manganu(VII)), dodanych wskaźników lub metodami potencjometrycznymi albo amperometrycznymi.
