kompleksometria
dział analizy miareczkowej;
[łac.-gr.],
kompleksometria
Encyklopedia PWN
polega na tworzeniu związków koordynacyjnych (kompleksów) między oznaczaną substancją a odczynnikiem miareczkującym dodawanym do niej w znanej ilości (miareczkowanie); k. najczęściej stosuje się do bezpośredniego oznaczania jonów metali lub pośredniego oznaczania jonów tworzących trwałe połączenia z jonami metali. Najważniejszym działem k. jest chelatometria, w której jako odczynniki miareczkujące stosuje się związki tworzące z oznaczaną substancją kompleksy wielokleszczowe, zw. chelatami; najczęściej stosowanym odczynnikiem jest sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego (werseniany). Często tą metodą oznacza się twardość wody, a więc zawartość wapnia i magnezu.
