• konstytucja
    [łac. constitutio ‘ustrój’, ‘ustanowienie’],
    prawo:
  • Ustawa konstytucyjna 19 II 1947 o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej, nawiązująca formą do podstawowych założeń Konstytucji marcowej z 1921, utrzymała w mocy niektóre jej postanowienia;
  • Ustawa konstytucyjna z 17 X 1992 o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym; tymczasowy akt konstytucyjny regulujący ustrój, funkcje i kompetencje sejmu i senatu (legislatywa) oraz prezydenta i rządu (egzekutywa) oraz określający podstawowe zasady samorządu terytorialnego do czasu uchwalenia nowej Konstytucji RP.
  • Uchwała Sejmu Ustawodawczego 20 II 1919 o powierzeniu Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa, określała organizację i zakres działania najwyższych władz do czasu uchwalenia Konstytucji marcowej 1921;
  • prawo początkowo (XVII–XIX w.) określenie systemu rządów wprowadzającego konstytucję jako ograniczenie władzy monarchy i stanowiącego przeciwstawienie monarchii absolutnej.
  • konsul
    [łac.],
    organ państwa ustanawiany w obcych państwach w celu ochrony interesów państwa wysyłającego i jego obywateli oraz popieranie rozwoju stosunków handl., gosp., kult. między państwem wysyłającym a przyjmującym.
  • konsulat
    [łac.]:
  • wielostronna umowa międzynar. o ochronie dzieł lit. i artyst., otwarta dla wszystkich państw, zawarta 9 IX 1886 w Bernie i zmieniana: 1908 w Berlinie, 1928 w Rzymie, 1948 w Brukseli, 1967 w Sztokholmie i 1971 w Paryżu.
  • korporacja
    [łac.],
    ekon., prawo zrzeszenie osób mające na celu realizację określonych wspólnych zadań, uznane przez prawo za osobę prawną;
  • prawocierpienie moralne i fiz., uszczerbek niemajątkowy
  • kustosz
    [łac.]:
  • lauda
    [łac.],
    prawo:
  • legat
    [łac. legatum ‘zapis’],
    prawo:
  • legiści
    [łac.],
    w średniow. Europie znawcy prawa rzymskiego, w przeciwieństwie do znawców prawa kanonicznego, zw. kanonistami lub dekretalistami;
  • Makowski Wacław, ur. 2 XI 1880, Wilno, zm. 28 XII 1942, Bukareszt,
    prawnik i polityk;
  • prawo regulowany przez prawo trwały związek kobiety i mężczyzny zawarty w celu wspólnego pożycia, wzajemnej pomocy i współdziałania dla dobra założonej rodziny, a zwłaszcza wychowania dzieci.
  • marszałek
    [czes. < niem.],
    w średniowieczu jeden z najwyższych urzędników dworskich;
  • mer
    [fr. < łac. maior ‘większy’],
    we wczesnośredniow. Francji włodarz zarządzający w imieniu feudała jego dobrami;
  • metropolia
    [gr. mētrópolis ‘macierzyste miasto’],
    w Kościele katolickim i Kościele prawosławnym prowincja kościelna składająca się z kilku diecezji;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia