-
absolutoriumakt organu przedstawicielskiego (np. sejmu, walnego zgromadzenia członków organizacji) uznający na podstawie sprawozdania działalność finansowa organu wykonawczego (np. rządu) za prawidłową;[łac. absolvere ‘uwolnić’],
-
admiralicjaprawo sąd zajmujący się wszystkimi sprawami morskimi — cywilnymi i karnymi (zderzenia, spory finansowe itp.);[łac.],
- → adwokatura.
-
aequitasw prawie termin mogący oznaczać: równość wobec prawa, zgodność danej instytucji z charakterem całego porządku prawnego lub zgodność normy prawa pozytywnego z wymogami natury i prawa naturalnego, także humanitaryzm, łagodność prawa.[łac., ‘równa miara’, ‘proporcja’, ‘słuszność’],
-
afektprawo → silne wzburzenie.[łac.],
-
agresjaprawo w prawie międzynarodowym zbrojna napaść jednego państwa na drugie, zwykle powodująca rozpoczęcie wojny w wyniku stawiania zbrojnego oporu przez państwo napadnięte.[łac. aggressio ‘napad’, ‘natarcie’],
- ustanowienie danej osoby szefem misji dyplomatycznej przy głowie państwa przyjmującego lub ministrze spraw zagranicznych albo przy organizacji międzynarodowej.
-
alienacjaprawo → zbycie.[łac.],
-
ambituspraktyka stosowana we wczesnym okresie historii Rzymu przez kandydatów na urzędników, polegająca na tym, że kandydaci obchodzili swoich wyborców w celu zjednania sobie ich głosów.[łac., ‘obchód’, ‘krążenie’],
-
amnestiaprawo powszechny akt łaski wydawany w formie ustawy polegający na darowaniu lub złagodzeniu, w całości lub w części, kar i środków karnych prawomocnie orzeczonych za popełnione przestępstwa lub wykroczenia w określonych kategoriach spraw, tj. według rodzaju czynu zabronionego, typologii sprawców lub rodzaju i wysokości kar;[gr. amnēstía ‘zapomnienie’, ‘przebaczenie’],
-
analogiaprawo ustalenie konsekwencji prawnych faktu nieuregulowanego przez prawo (luka w prawie) na podstawie normy ustalającej konsekwencje prawne faktów podobnych pod „istotnymi względami” (a. legis) albo na podstawie ogólnych zasad lub „wartości” przypisywanych prawu obowiązującemu (a. iuris);[gr., ‘podobieństwo’],
-
aplikacjaprawo praktyka osoby mającej studia prawnicze i przygotowującej się do zawodu sędziego, prokuratora, adwokata, notariusza, radcy prawnego, pracownika administracji państw. lub referendarza sądowego;[łac.],
- prawo zorganizowany związek, którego celem jest popełnienie przestępstwa określonego rodzaju (w przeciwieństwie do spisku mającego na celu popełnienie jednego przestępstwa);
-
berneńska konwencja 1980,międzynarodowa umowa podpisana 1980 w Bernie w sprawie przewozów kolejowych;
- prawo niezgodność między rzeczywistością a jej odbiciem w świadomości człowieka.
- kodeks karny Rzeszy Niem. uchwalony na sejmie w Ratyzbonie 1532 (za panowania ces. Karola V);
-
causaw prawie rzymskim termin niejednoznaczny, występujący w kilku znaczeniach, najczęściej oznaczający przyczynę prawną, powód lub stan faktyczny stanowiący podstawę powództwa (actio), w odróżnieniu od rzeczy (res) rozumianej jako jego cel;[łac.],
- znak umieszczany zwykle na samochodach, skrót fr. corps diplomatique [‘korpus dyplomatyczny’].
- prawnik rzymski;
-
centralizacjaprawo pojęcie z zakresu administracji współczesnego państwa dotyczące układu stosunków między organami poszczególnych stopni (organy nadrzędne i organy podległe);[łac.],
