• immunitet
    [łac. immunitas ‘uwolnienie od obciążeń’],
    prawo prawo do nietykalności pewnych osób fizycznych, niekiedy i prawnych, przez organy państwowe, uprzywilejowanych ze względu na swój charakter lub stanowisko.
  • imperium
    [łac.]:
  • interrex
    [łac.],
    w starożytnym Rzymie w okresie królewskim senator piastujący po śmierci króla jego godność w czasie interregnum aż do wyboru nowego króla przez zgromadzenie kurialne;
  • inwestytura
    [łac. investire ‘odziewać’, ‘ubierać’],
  • kadencja
    [łac.],
    prawo okres pełnienia urzędu lub funkcji pochodzących z wyboru;
  • kanton
    [fr. < wł.]:
  • prawo publiczny środek przymusu stosowany w imieniu państwa przez sąd wobec sprawcy przestępstwa lub wykroczenia, wyrażający społ. potępienie czynu zabronionego i polegający na wyrządzeniu określonej dolegliwości osobistej w takich dobrach, jak: wolność, mienie, cześć, życie.
  • karencja
    [łac.]:
  • karta
    [łac. < gr.],
    prawouroczysta nazwa aktu prawnego, określonego tak w celu podkreślenia jego podstawowego charakteru;
  • kasacja
    [łac. cassatio ‘zmiana’, ‘zniszczenie’],
    w postępowaniu sądowym odwołanie od orzeczenia sądu niższej instancji do sądu ostatniej instancji (kasacyjnego) z powodu naruszenia przepisów prawa.
  • kazuistyka
    [łac. casus ‘przypadek’],
    prawo:
  • klauzula
    [łac. clausula ‘zakończenie’, ‘zamknięcie’],
    prawo zastrzeżenie ograniczające lub rozszerzające skutki umowy, traktatu lub dokumentu prawnego.
  • kodeks
    [łac. codex ‘księga’, ‘spis’],
    prawo akt normatywny, współcześnie wydawany z reguły w formie ustawy, stanowiący zbiór zasadniczych przepisów regulujących wyodrębnione dziedziny stosunków społecznych;
  • kolegium
    [średniow. łacina collegium ‘zrzeszenie’]:
  • kolonia
    [łac.],
    w czasach nowożytnych posiadłość jakiegoś państwa, zwykle zamorska, uzależniona od tego państwa; teren ekspansji politycznej i eksploatacji ekonomicznej;
  • komornik, komornik sądowy,
    prawo funkcjonariusz publiczny dokonujący czynności egzekucyjnych pod kontrolą sądu.
  • kompetencja
    [łac.],
    prawo → właściwość.
  • kompozycja
    [łac. compositio ‘złożenie’, ‘układ’],
    prawo w średniow. prawie karnym okup uiszczony przez sprawcę przestępstwa w celu uchronienia się przed krwawą zemstą;
  • konstytuanta
    [fr. < łac.],
    organ przedstawicielski, którego wyłącznym zadaniem jest opracowanie i uchwalenie konstytucji państwa;
  • konstytucja
    [łac. constitutio ‘zestawienie’],
    rel.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia