interregnum

interregnum

[łac., ‘bezkrólewie’],

hist.:

1) w starożytnym Rzymie okres między panowaniem poszczególnych królów; w czasach republiki interregnum następowało, gdy kończyła się kadencja urzędowania konsulów, a nie udało się doprowadzić do wyboru ich następców; prawo do odbywania auspicjów, a co za tym idzie do podejmowania wszelkich działań publicznych przechodziło wówczas na patrycjuszy i z ich grona powoływano interrexa; jego kadencja trwała 5 dni i w tym okresie musiał wyznaczyć swojego następcę; dopiero ten drugi interrex miał prawo do przeprowadzenia wyborów; jeśli mu się to nie udało, musiał mianować (przed upływem 5 dni) kolejnego interrexa; interregnum kończyło się w momencie ogłoszenia wyboru co najmniej jednego z 2 konsulów;

2) → bezkrólewie.