kolonia
 
Encyklopedia PWN
kolonia
[łac.],
w czasach nowożytnych posiadłość jakiegoś państwa, zwykle zamorska, uzależniona od tego państwa; teren ekspansji politycznej i eksploatacji ekonomicznej;
aparat administracyjny kolonii jest podporządkowany przedstawicielowi metropolii (zwykle gubernatorowi), ludność kolonii nie bierze udziału w zarządzaniu krajem. Istnieją również kolonie mające ograniczony samorząd lokalny. Kolonia wraz z protektoratami, kondominiami i terytoriami powierniczymi są zaliczane do „obszarów nierządzących się samodzielnie”. Oficjalnie nazwa „kolonia” utrzymywała się w Wielkiej Brytanii, inne państwa nazywały swoje kolonie „prowincjami zamorskimi”, „terytoriami zamorskimi”, chcąc stworzyć pozory, że są to ich integralne części składowe. Karta Narodów Zjednoczonych nałożyła na państwa obowiązek regularnego informowania ONZ o warunkach gospodarczych, społecznych i oświatowych w ich koloniach (co nie było przez wszystkie państwa przestrzegane) oraz rozwijania dobrobytu i aspiracji politycznej ludności kolonii. Jednak dopiero walka wyzwoleńcza ludów kolonii doprowadziła do załamania się systemu kolonialnego. Potwierdzeniem tych przemian była deklaracja o przyznaniu niepodległości krajom i narodom kolonialnym, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 14 XII 1960; deklaracja zawiera oświadczenie Zgromadzenia Ogólnego: „Wszystkie narody mają prawo do samostanowienia; na mocy tego prawa określają według własnej woli swój status polityczny i swobodnie rozwijają swe życie gospodarcze, społeczne i kulturalne”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia