lauda
 
Encyklopedia PWN
lauda
[łac.],
prawo:
1) w Polsce od końca XIV w. uchwały sejmików ziemskich (ogółu szlachty danej ziemi), mające moc ustaw i obowiązujące bez zatwierdzenia królewskiego (dotyczyły prawa sądowego, głównie procesowego i lokalnego prawa zwyczajowego); od końca XVI w. wpisywane do ksiąg grodzkich;
2) uchwały wieców sądowych w XIV i XV w.;
3) od XV w. postanowienia zjazdów konfederackich szlachty pozbawione mocy prawnej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia