regulacja genetyczna
 
Encyklopedia PWN
Regulacja genetyczna obejmuje procesy powodujące w komórkach kontrolę, pojedynczych lub całych zespołów genów (operon) kierujących syntezą enzymów, przez: włączanie (indukcję) — stymulację (kontrola pozytywna) lub wyłączanie — represję (kontrola negatywna). U prokariontów (bakterie i sinice) odbywa się najczęściej na poziomie transkrypcji (także kod genetyczny, biosynteza białka). U eukariontów regulacja genetyczna odgrywa istotną rolę w procesach różnicowania się komórek, tkanek i narządów w trakcie embriogenezy i w późniejszych okresach rozwoju; podstawowym mechanizmem regulacji genetycznej jest regulowanie ekspresji genów; wyłączanie lub obniżanie transkrypcji jednych genów i jednoczesne włączanie lub podwyższanie transkrypcji innych genów odbywa się na drodze wiązania licznych odrębnych białek regulatorowych z sekwencjami w DNA położonymi w sąsiedztwie genu; procesy te polegają m.in. na metylacji bądź demetylacji określonych zasad w DNA, zmianach w strukturze chromosomów i DNA, fosforylacji bądź defosforylacji aminokwasów w białkach itp. Regulacja genetyczna może też występować w okresie posttranskrypcyjnym, np. w wyniku odrębnego przebiegu składania RNA, a także w trakcie i po ukończeniu translacji na poziomie polipeptydów i białek.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia