chloroplasty
 
Encyklopedia PWN
chloroplasty
[gr. chlōrós ‘zielony’, plástēs ‘tworzący’],
dawniej zw. ciałka zieleni,
bot. rodzaj plastydów zawierających chlorofil, w których zachodzi fotosynteza;
występują w zielonych częściach roślin, w liczbie od 1 do 200 w jednej komórce, mają najczęściej kształt soczewkowaty, są otoczone podwójną błoną lipoproteinową; wewnątrz chloroplastów znajduje się substancja białkowa, tzw. stroma, w której zawieszone są błony wewnętrzne; tworzą one system złożony ze spłaszczonych pęcherzyków, zwanych tylakoidami, które układając się jeden nad drugim, tworzą skupienia, zwane granami; chlorofil i in. barwniki antenowe, które uczestniczą w fazie świetlnej fotosyntezy, występują w błonach tylakoidów; w stromie zachodzą reakcje fazy ciemnej fotosyntezy, w której ATP i NADPH (wytworzone w fazie świetlnej) są używane do redukcji CO2; chloroplasty to organelle pochodzące od pierwotnych endosymbiotycznych sinic.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia