metale
 
Encyklopedia PWN
metale
[łac. metallum < gr. métallon ‘kopalnia’, ‘kruszec’],
substancje odznaczające się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym, charakterystycznym połyskiem, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz plastycznością.
Właściwości metali są związane z obecnością w nich kwaziswobodnych (tj. nie związanych z macierzystymi atomami) elektronów walencyjnych, zdolnych do poruszania się w całej objętości metalu (elektronowa teoria metali); tworzą one gaz elektronowy, w którym są zanurzone dodatnie jony atomów metali. Do metali należy większość pierwiastków chemicznych i stopy. Pierwiastki metaliczne wykazują w reakcjach chemicznych tendencję do oddawania elektronów i tworzenia dodatnio naładowanych jonów, czyli mają charakter elektrododatni. Tlenki metali tworzą z wodą wodorotlenki o charakterze zasadowym (najczęściej) lub amfoterycznym. W warunkach normalnych metale występują w stanie stałym (oprócz rtęci, która w tych warunkach jest cieczą), krystalizują przeważnie w 3 typach sieci: regularnej płasko centrowanej, regularnej przestrzennie centrowanej i heksagonalnej. Metale są bardzo rozpowszechnione w przyrodzie, najczęściej występują w postaci rud, z których otrzymuje się je za pomocą procesów metalurgicznych (hutnictwo, metalurgia). Metale mają szerokie zastosowanie, zwłaszcza jako materiały konstrukcyjne. Często stosuje się podział metali na żelazne (stal, staliwo, żeliwo) i nieżelazne, na lekkie (o gęstości do 4,5 g/cm3) i ciężkie oraz wyróżnia się grupę metali szlachetnych, najbardziej odpornych chemicznie (srebro, złoto, platynowce).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia