żaroodporność,
odporność metali i stopów na utleniające i korodujące działanie gazów (zawierających oprócz tlenu ditlenek i tlenek węgla, parę wodną, azot, związki siarki) o wysokiej temperaturze (wyższej niż 600°C), określona szybkością narastania warstewki tlenków na powierzchni metalu, w danych warunkach pracy (środowisko, temperatura);
żaroodporność
Encyklopedia PWN
na przykład ż. stali polega gł. na tworzeniu się na jej powierzchni zwartej, szczelnej i dobrze związanej z podłożem warstwy tlenków, chroniącej metal przed dalszym utlenianiem; warunkiem powstania takiej warstwy tlenków jest obecność w stali chromu, krzemu i aluminium, wykazujących większe powinowactwo do tlenu niż żelazo, tworzących tlenki o złożonej budowie krystal.; obecność tych pierwiastków w stali decyduje o granicznej temp., powyżej której przestaje być ona żaroodporna, np. stal zawierająca 6% chromu i 2% krzemu jest żaroodporna do temp. 800°C, stal zawierająca 24% chromu, 1,5% krzemu i 1,5% aluminium — do temp. 1200°C.
