stellit
 
Encyklopedia PWN
stellit
[łac.-gr.],
stop kobaltu z chromem (28–32%), węglem (0,9–2,25%), wolframem (4–18%), zawierający też, zależnie od gatunku, wanad, bor, nikiel, żelazo i in.;
są stopami odlewniczymi, odznaczają się bezpośrednio po odlaniu bardzo dużą twardością (40–64 HRC), żaroodpornością i odpornością na ścieranie; są stosowane bez obróbki cieplnej na ciągadła, matryce do prasowania na gorąco, a także do napawania powierzchni narażonych na ścieranie i działanie gazów o wysokiej temperaturze (np. gniazd zaworów silników spalinowych, świdrów wiertniczych); s. można obrabiać mechanicznie tylko przez szlifowanie. Ze względu na szerokie zastosowanie węglików spiekanych znaczenie s. zmalało.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia