rekombinacja

rekombinacja

[łac.],

genet. występowanie u potomstwa odmiennych kombinacji czynników dziedzicznych — genów, a w następstwie innych zespołów cech niż u form rodzicielskich lub nawet cech nowych;

u organizmów rozmnażających się płciowo rekombinacja jest wynikiem przypadkowej, niezależnej segregacji chromosomów i procesu crossing-over, zachodzących podczas mejotycznego podziału jądra komórkowego przy powstawaniu gamet, oraz wynikiem losowego łączenia się gamet o różnym składzie genetycznym; rekombinacja ma bardzo duże znaczenie jako wtórne źródło zmienności genetycznej, będącej tworzywem ewolucji; w populacjach organizmów rozmnażających się płciowo rekombinacja dostarcza znacznie więcej zmienności niż nowe mutacje. Rozróżnia się rekombinację uprawnioną — między odcinkami DNA o przynajmniej częściowo homologicznej sekwencji nukleotydów, i rekombinację nieuprawnioną, zachodzącą, gdy pewne odcinki DNA genoforu, np. bakterii, fagów, plazmidów, rekombinują mimo braku homologiczności sekwencji nukleotydowych DNA.