drewno, ksylem,
bot. niejednorodna tkanka przewodząca występująca wewnątrz organów roślinnych (nie dochodząca do ich naturalnej powierzchni) u roślin naczyniowych, charakteryzująca się obecnością elementów trachearnych, rozprowadzająca wodę i sole mineralne;
drewno
Encyklopedia PWN
drewno zwykle zawiera także komórki miękiszowe (funkcja spichrzowa), a często także włókna lub włókniste cewki (funkcja wzmacniająca); komórki drewna są na ogół martwe (z wyjątkiem komórek miękiszowych). Wyróżniamy drewno pierwotne, biorące początek z prokambium, oraz drewno wtórne, zwane drewnem technicznym (drewno, techn.), wytwarzane przez miazgę łykodrzewną w postaci słoi przyrostu rocznego, występujące powszechnie w łodygach i korzeniach roślin nagonasiennych i okrytonasiennych dwuliściennych (gł. u roślin drzewiastych); elementy trachearne tworzą w pniach drzew warstwy bielu — przewodzącego wodę, i twardzieli — nie przewodzącej wody.
