histogeneza roślin
 
Encyklopedia PWN
histogeneza roślin,
wyodrębnianie się tkanek w organach roślin, polegające na różnicowaniu się komórek, oznaczające zarówno czasowy proces prowadzący do specjalizacji komórki (cytodyferencjacja), jak i przestrzenno-czasowy proces tworzenia wzoru (niejednorodności) w początkowo jednorodnym zbiorze;
rozpoczyna się w stadium merystemu (podziału i wzrostu komórek) i następnie przez stadium komórek macierzystych (determinacja kierunku różnicowania) oraz stadium dojrzewania (wzrost i różnicowanie komórek) doprowadza do stadium dojrzałości (wykształcona tkanka). Komórki w stadium dojrzałości trwają od kilku godzin do ponad 100 lat (miękisz rdzenia cereusa), niekiedy po obumarciu protoplastu funkcjonuje jedynie wykształcona ściana komórkowa. W wyniku histogenezy tworzą się nowe typy komórek, nowe tkanki roślinne i nowe organy przez ujednolicenie struktury komórek i niekiedy przez uproszczenie (np. w drewnie, łyku, twardzicy, zwarcicy, perydermie, miękiszowej tkance, skórce); histogeneza roślin jest kontynuowana przez całe ich życie, podczas gdy u zwierząt histogeneza dokonuje się głównie w pierwszej fazie życia; na histogenezę roślin, przeciwnie niż u zwierząt, duży wpływ mają czynniki zewnętrzne; roślina przez całe życie w odpowiedzi na czynniki uszkadzające lub zagęszczenie reaguje histogenezą — wzrostem, wygięciem, uaktywnieniem nie rosnących merystemów w miejsce uszkodzonych, tworzeniem pąków przybyszowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia