łyko

łyko, floem,

bot. tkanka wyspecjalizowana w długodystansowym przewodzeniu substancji pokarmowych w symplaście w roślinach naczyniowych, której charakterystycznym składnikiem są elementy sitowe.

W jej skład, u roślin okrytonasiennych, wchodzą: rurki sitowe, komórki przyrurkowe, miękisz łykowy oraz włókna; w młodych organach roślinnych, o budowie pierwotnej, znajduje się łyko pierwotne, składające się z rurek sitowych, komórek towarzyszących oraz miękiszu; najwcześniej dojrzewająca i najstarsza część łyka pierwotnego tworzy tzw. protofloem (występuje w częściach rośliny rosnącej szybko na długość), później dojrzewająca część łyka pierwotnego nosi nazwę metafloemu; u roślin o przyroście wtórnym powstaje łyko wtórne, wytwarzane gł. przez miazgę; łyko u roślin znajduje się w walcu osiowym, na ogół na zewnątrz od drewna; w starszych pniach może wchodzić w skład korowiny.