Rygweda, sanskr. 
gveda
najstarszy zabytek literatury indoaryjskiej, jedna z 4 Wed;
gveda [‘wiedza hymnów’],
Rygweda
Encyklopedia PWN
należy do ind. Objawienia (śruti); R. przypuszczalnie zaczęła powstawać od ok. XV w. p.n.e.; kanoniczny zbiór (sanhita) 1028 hymnów (zw. ryć), zredagowany ostatecznie ok. VII w. p.n.e., ułożono w 10 „kręgów” (mandala); teksty odzwierciedlają światopogląd poety-wizjonera (ryszi) przekonanego o magicznych potencjach wypowiedzi poet.-sakralnej mającej odzwierciedlać reguły kosm. ładu (ryta) i zdolnej wywierać decydujący wpływ na działania bogów i ludzi; są związane przede wszystkim z rytuałem ofiarnym i adresowane do różnych bóstw (gł. Agniego i Indry); pol. przekład fragmentów w tłum. F. Michalskiego Hymny Rigwedy (1971).
