ryta

ryta

[sanskr. ta ‘regularny bieg rzeczy’],

w Rygwedzie wszechogarniający święty ład kosm., któremu podlegają świat i bogowie (dewa);

przejawia się przez regularność następstwa pór roku, biegu rzek i cyklów wegetacyjnych, także poprzez prawdę czynu i wypowiedzi, zwłaszcza sakralnej wypowiedzi kapłana-wieszcza (ryszi); formułowanie związków w wypowiedziach emanujących magiczną siłą brahmana ma stanowić obok obrzędów ofiarniczych, działanie na rzecz podtrzymania ładu we wszechświecie nieustannie zagrożonym powrotem w domenę chaosu i ciemności (anryta); uważa się niekiedy, że do ryty nawiązuje późniejsza koncepcja dharmy.