Indra
mit. ind. bóg związany ze zjawiskami atmosferycznymi, zwłaszcza gromem i błyskawicą;
[sanskr., ‘silny’, ‘mocny’],
Indra
Encyklopedia PWN
ideał boskiego wojownika zwalczającego siły zła i chroniącego rytę (ład kreacyjny) przed mocami chaosu; wedyjski bóg wojny, król bogów; w Rygwedzie do niego jest skierowana większość hymnów; opiekun i dobroczyńca, pogromca demonów: Wrytry w postaci węża (uwolnił więzione przez niego wody), Wali, Namućego; jego bronią jest gromowa maczuga, a mocy dodaje mu soma — napój przygotowany przez kapłanów; opowieść o zwycięskiej walce Indry z Wrytrą oraz uwolnieniu życiodajnych żywiołów stanowi podstawowy mit staroindyjski.
