Ćakrabarti Mukundaram

Ćakrabarti Mukundaram, przydomek Kabikankan, żył w 2. poł. XVI w.,

poeta indyjski, tworzący w języku bengalskim;

pochodził z rodziny bramińskiej z zachodniego Bengalu; opuścił strony rodzinne i osiadł w Ararze, gdzie na prośbę władcy napisał Ćandimangal [‘poemat ku chwale Ćandi’] (ok.1590–1606) — najsłynniejsze dzieło średniow. literatury Bengalu, związane z kultem bogini Ćandi, utożsamianej z żoną Śiwy; utwór składa się z 2 części: wstęp zawiera mit kosmogoniczny oraz historię małżeństwa Śiwy z Sati, córką Dakszy, a po jej śmierci, z Gauri, córką władcy gór, Himalajów; pierwsza część to opowieść o myśliwym Kalketu, synu Indry, który na skutek klątwy został zesłany na ziemię i dzięki łasce Ćandi został królem; druga część opowiada o losach kupca Dhanapatiego, który nie doczekawszy się syna z pierwszą żoną, poślubił Khullanę, czcicielkę bogini Ćandi; w poemacie obok świata mitol. autor doskonale opisał dzieje Bengalu w XVI w. i jego sytuację społ., ekon. i polit., wprowadził żywe, obdarzone cechami indywidualnymi, postaci rzemieślników, kupców, lichwiarzy, wodzów i władców.