mandala

mandala

[sanskr. maṇḍala ‘okrąg’],

w religiach indyjskich (hinduizm, buddyzm, dźinizm) geom. diagram, symbol Kosmosu, w którego centrum znajduje się istota boska;

używany do celów rytualnych, w praktykach jogicznych (joga), astrologii, architekturze, magii; podstawowa forma mandali składa się z okręgu z wpisanym weń kwadratem (o bokach zorientowanych wg stron świata); w praktykach jogicznych mandala jest instrumentem ułatwiającym osiągnięcie koncentracji umysłu, podczas rytuałów ofiarnych — źródłem boskiej siły; zawsze powinna być stosowana z odpowiednią mantrą.