wektorem
Encyklopedia PWN
gradient
mat. operator różniczkowy zdefiniowany następująco: g. funkcji skalarnej φ(x, y, z) jest wektor o składowych ∂φ/∂x, ∂φ/∂y, ∂φ/∂z, oznaczony symbolem grad lub ∇ (nabla): [łac.],
, gdzie 
, 
, 
są wektorami jednostkowymi prostokątnego układu współrzędnych kartezjańskich (analogicznie definiuje się g. skalarnej funkcji większej liczby zmiennych).
proces indukowania polem magnet. namagnesowania w magnetykach;
magnetyzm ziemski, geomagnetyzm,
zespół zjawisk magnetycznych związanych z Ziemią, także dział geofizyki obejmujący zagadnienia związane z ziemskim polem magnetycznym (polem geomagnetycznym).
mat. dla rozmaitości różniczkowej M — wiązka wektorowa π: TM → M, gdzie włóknem jest przestrzeń styczna TpM do rozmaitości M w punkcie p ∈ M, tj. przestrzeń wektorowa składająca się ze stycznych do rozmaitości w zadanym punkcie.
mat.:
wielkość wektorowa charakteryzująca, łącznie z innymi multipolowymi momentami elektr. i magnet., rozkład ładunku elektrycznego;
