pasywacja

pasywacja

[łac. passivus ‘bierny’],

pasywowanie,

proces chem. lub elektrochem. powodujący zwiększenie odporności korozyjnej metalu w wyniku wytworzenia na jego powierzchni bardzo cienkiej, szczelnej i dobrze związanej z podłożem warstewki tlenków lub soli;

wytworzenie tej warstewki powoduje zmianę potencjału elektr. metalu; pasywacja niektórych metali, np. chromu, niklu, aluminium, zachodzi samorzutnie (samopasywacja) pod działaniem tlenu zawartego w powietrzu, zwykle jednak pasywację przeprowadza się w kąpielach utleniających (oksydowanie); wprowadzenie do stopu określonej ilości metalu samopasywującego się zwiększa zdolność stopu do pasywacji, dlatego np. stosuje się chrom i nikiel jako dodatki do stali nierdzewnych.